Pastinaak

Eigenlijk wilde ik een blog schrijven over heel wat anders, maar de pastinaak blijft maar door mijn hoofd heen spoken. Dat wordt dus het onderwerp van dit schrijven! Ik leerde zelf de pastinaak kennen tijdens een stage op Tasmanië (Australië). Samen met de zoete aardappel wordt hij daar veel gegeten als in olie gebakken groente. Heerlijk vond ik het!

Witte peen

Terug in Nederland kon ik hem echter niet vinden… totdat ik hem een keer tegenkwam bij een groenteboer waar ik normaal niet kwam. We raakten aan de praat en ik kreeg te horen dat het een echte herfst en winter peen is. Het is familie van de wortel (schermbloemenfamilie) maar dan wit van kleur. Vandaar dat hij ook wel witte peen wordt genoemd.

De smaak is vrij zoet, met een beetje anijsachtige smaak. Je kunt pastinaak koken, stoven en ook rauw eten (dit laatste wist ik zelf trouwens niet!). Gezond is de pastinaak ook, want hij zit vol vitamine B, C, E en K. En daarnaast mineralen als kalium, magnesium, zink en ijzer. Doordat de peen veel vezels bevat is hij goed voor de spijsvertering. Pastinaak heeft een vochtafdrijvende werking.

Pastinaak bereiden

Pastinaak verbouwen

Al een aantal jaar zaaide ik pastinaak in onze moestuin. Vaak kwam er niets van boven, maar toch bleef ik proberen. En vorig jaar was het raak. Voor het eerst in mijn leven kon ik pastinaak oogsten uit eigen tuin. En hoe! Want er kwamen enorme wortels de grond uit, waar we in de nazomer heerlijk van aten.

Ik had het zaad in het voorjaar gezaaid en dacht dat het warme weer en dus voldoende zonlicht zijn positieve bijdrage had gehad. Omdat ik eigenlijk niet zo goed wist tot wanneer ik kon oogsten, liet ik de pastinaak lang in de tuin staan. Het blad stierf af, maar liep daarna weer uit. En zo leerde ik dat de wortels dan vezelig worden en niet lekker meer zijn. Ik haalde de planten dus weg, maar besloot om er twee te laten staan, in het kader van ‘de natuur zijn gang laten gaan’.

Pastinaak in het zaad

De pastinaken die bleven staan schoten door tot mega hoge, geel bloeiende planten. Een mooi gezicht, en hooguit een beetje lastig toen ze om begonnen te vallen. Ik liet ze staan en uiteindelijk kwamen ze in het zaad. Honderden platte, ronde zaden haalde ik er af om te bewaren voor volgend jaar.

Inmiddels had ik zelf in het voorjaar ook alweer nieuwe pastinaak gezaaid (uit een zakje), maar die kwam helaas niet op. Zoals wel meer met dit bijzondere natte voorjaar… Jammer vond ik het, want ik had echt al uitgekeken naar de oogst. Maar ja, het blijft in een tuin altijd afwachten wat goed gaat en wat niet. ‘Volgend jaar weer proberen’, zo dacht ik. 

Pastinaak in de moestuin

Maar wat schetste mijn verbazing? Het zaad dat van de planten afviel, begon gewoon te kiemen. En niet een beetje, want er kwam ineens mega veel pastinaak op. En schijnbaar waren er ook wat zaadjes met de wind meegevlogen, want ik herkende de blaadjes ook in andere perken van de tuin. Super tof dus, want met mijn doel om het jaar rond uit de tuin te eten, zag ik de mogelijkheden!

Uiteraard blijft het even afwachten of er voldoende wortel gevormd is voordat de vorst zijn intrede doet, maar dat is het wachten waard. En al zouden de pastinaken wat klein zijn bij het oogsten, dan vind ik dat nog niet zo’n probleem. Gaat het helemaal mis, dan heb ik nog zaad achter de hand voor komend voorjaar. Gaat het goed, dan laat ik volgend jaar weer een wortel in het zaad komen, zodat de natuur zelf kan zorgen voor de nieuwe oogst!

Natuurlijk moestuinieren

En zo doe ik het nu steeds meer. Niet meer zaaien wanneer het volgens het pakje moet, maar kijken wat de natuur zelf doet. Van alle groenten in de tuin heb ik dit jaar wat in het zaad laten komen. Gewoon om te kijken wat er gebeurt. De rode bieten hebben gebloeid, de sla en de broccoli en ik wacht geduldig af wat het me gaat brengen. Hoe heerlijk toch zo’n tuin!